Cadeautje op je deurmat
Lieve Johannes,
Ik heb je advies nodig. Je frisse, ongezouten en professionele blik op een thema dat me dierbaar is.
Herken je dat gevoel van een onverwacht cadeautje?
Het begint met een klepperende brievenbus. Je schrikt op. Een geluid dat je niet zo vaak meer hoort. Je loopt naar de voordeur. Wat zal het zijn? Een brief van de gemeente? Een kaart van tante Miep? Neh, je bent nog lang niet jarig. Toch niet zo’n vermaledijde blauwe envelop?
Hé, een magazine. Van je werkgever. Persoonlijk aan jou gericht, met je naam op het adresetiket. Je scheurt het folie ervan af. Terwijl je naar je koffiezetapparaat loopt, blader je er al even vlug doorheen. Kijk nou, op pagina 23 een prachtige foto van collega John. Wat mooi dat je werkgever aandacht heeft voor de moeilijke periode die nu gelukkig achter hem ligt.
Je gaat op de bank zitten met een kop koffie en begint te lezen.
Een blad is een cadeautje. Een verbinder. Iets wat speciaal voor jou is gemaakt. Van je werkgever, van het bedrijf waarvan je al zo lang met plezier klant bent of van de branche waarin je werkt. Als verzender van zo’n magazine raak je de lezer direct in het hart. Je kunt er namelijk echt de diepte mee in. Het is een podium bij uitstek om te laten zien waar je voor staat en voor gaat.
Het magazine in print leek een beetje in het verdomhoekje te raken. Alles moest digitaal. Want snel. Want de mogelijkheid van meerdere contentvormen. Want meer interactiemogelijkheden. Want beter voor het milieu.
Klopt allemaal. Maar digitale content is ook vluchtig. Minder persoonlijk. Minder verbindend en verdiepend. En veel minder een cadeautje.
In deze nieuwe anderhalvemetersamenleving is het papieren magazine de knuffel van je werkgever, de omhelzing van het bedrijf waar je al jaren je spullen koopt, de handdruk van een vakgenoot.
Lieve Johannes, wees alsjeblieft eerlijk: zijn dit de gevoelens van een ouderwetse, vastgeroeste papierromanticus? Moet ik mijn professionele bakens verzetten? Of heeft print nog altijd de toekomst?
Groetjes, Viona
